Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας η σημερινή και δεν ξέρω πώς αλλά κάπου την αντιμετωπίζω με καχυποψία. Δηλαδή τι γιορτάζουμε: Την... απελευθέρωση της Γυναίκας; Από ποιά... σκλαβιά; Μήπως επειδή κάποτε ήταν μόνον μητέρα και τώρα αναγκάζεται να εργάζεται μέχρι τα γεράματα και παράλληλα να είναι και μητέρα; ‘Η μήπως θεωρούνται άθλοι οι διάφορες μικρές «ελευθερίες» που έχουν κάνει τις γυναίκες «σκλάβες» του καταναλωτισμού και της... μόδας; Να βλέπεις π.χ. το κορίτσι με το πουράκι του, να κάνει το «καμάκι» του και να μιλάει σαν καραγωγέας. Δεν ξέρω... Είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθεί η Γυναίκα ότι ο άνδρας την θέλει Γυναίκα; Είτε είναι φίλη , είτε σύζυγος, είτε μάνα κι αδελφή! Εάν ήθελε το αρσενικό «επιβήτορα» θα έψαχνε για άλλο αρσενικό! Απλά τα πράγματα. Πολύ φοβάμαι ότι αυτός ο αποικιοκρατικός «μοντερνισμός» που κυριαρχεί την Ελλάδα, και την έχει μετατρέψει σε «ταϋλανδέζικο» τοπίο, έχει καταφέρει να «δημιουργεί» δυστυχισμένες γυναίκες και ευτυχισμένα «ξέκωλα». Δυστυχώς, αυτή είναι μία διαπίστωση, που την συζητούν οι ανδροπαρέες. Η Ελληνίδα κάποια στιγμή ίσως θα πρέπει να «ανασυνταχθεί», γιατί οι μοναχικές γυναίκες όλο και αυξάνονται και θα αυξάνονται... Κορίτσια αλλάξτε γιατί χανόμαστε!Υ/Γ Ας αφήσουμε τις διάφορες ανακοινώσεις και τις "ευαισθησίες" για τη Γυναίκα του Τρίτου Κόσμου - εκείνη τη μάνα που δίνει τον αγώνα επιβίωσης του παιδιού της. 'Η ακόμη και για το δήθεν ενδιαφέρον που δείχνεται για την Ελληνίδα εργαζόμενη ή άνεργη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου