Αχ, Βραζιλιάνα τα μπούτια σου!

Νομίζω ότι αυτή η «εισαγωγή» από τη Βραζιλία, να είναι ό,τι πρέπει για να επιδειχθεί η γενική μας κατάντια, να κρυφτεί η ενοχή για ό,τι συμβαίνει γύρω μας, να επαληθευθεί η αντοχή μας στην απάθεια και η ανοχή μας σε αυτό το σαθρό καθεστώς που μαστίζει τη χώρα. Και όταν λέμε καθεστώς, δεν εννοούμε μόνον κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις, αλλά κάποιες κακές «συνήθειες» του λαού μας, που βλάπτουν σοβαρά την υγεία του κοινωνικού ιστού. 

Αυτή την ενοχή πληρώνουμε τώρα κι αυτή η ανοχή θα μας κάνει πολύ σύντομα να ντρεπόμαστε για να φέρουμε την ιδιότητα του πολίτη. Αν την φέρουμε... 

Διότι, πολίτης δεν είναι αυτός που έχει μόνον τα δικαιώματα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι, αλλά εκείνος ο οποίος έχει τις δυνατότητες για να μπορεί να εκλέξει ή να εκλεγεί. Πόσοι τις έχουν; Εκτός και αν οι δημοσκοπήσεις με τις μονοθεματικές ειδήσεις και τα «μεσημεριάτικα» αποτελούν μέσα για πολιτικοποίηση και εφαλτήρια για δημοκρατικές διαδικασίες...