Δημήτρη Κωνσταντάρα
Για το Γιώργο Παπανδρέου ήθελα να γράψω σήμερα και για όλους αυτούς που θεώρησαν ότι στη Θεσσαλονίκη ήταν καλός μόνο και μόνο επειδή δεν ήταν στα χάλια που συνήθως είναι στις δημόσιες ομιλίες του. Αλλά στο μεταξύ, μεσολάβησε ένας «απατεώνας», ένα «τσόκαρο» και ένας «λούστρος».Και αναφέρομαι σ΄ ένα μικρό σχόλιο της εφημερίδας του Θέμου Αναστασιάδη, γραμμένο από τον εκδότη, με τη φωτογραφία του.
Για τον Γιώργο ήθελα να γράψω και τους όψιμους υποστηρικτές του που για να ικανοποιήσουν τον σφοδρό αντιΚαραμανλισμό τους, φτάνουν στο σημείο να του πλέκουν το εγκώμιο επειδή «δεν έκανε τόσα φραστικά λάθη όπως παλιότερα» και επειδή «το μεγάλο κέρδος του ήταν ότι δεν έχασε». Αλλά στο
μεταξύ, διάβασα διάφορα σχόλια γύρω από το δημοσίευμα της εφημερίδας που λέγαμε, σχόλια που αναφέρουν ότι το κείμενο είναι « Χωρίς αποδείξεις και χωρίς ονόματα, ένα κείμενο ΑΝΑΝΔΡΟ» και το οποίο « έχει γραφτεί από έναν που διώκεται για ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΑ.».
Για το Γιώργο Παπανδρέου ήθελα να γράψω και για όσα προσπάθησε να πει αλλά δεν είπε , ωστόσο δέχτηκε έπαινο από εφημερίδες, σχολιαστές, ραδιοφωνιτζήδες, τηλεοπτικατζήδες, bloggers και από κάθε λογής εξυπνάκιες οι οποίοι εξεμούσαν χολή κατά Καραμανλή επί μια ολόκληρη εβδομάδα. Αλλά στο μεταξύ, ψάχνοντας, διάβασα την ερμηνεία ότι στο άρθρο που λέγαμε, ο Θέμος λέει «απατεώνα» τον Ρουσόπουλο , «τσόκαρο» τη Μάρα Ζαχαρέα και «απατεώνα» τον Νίκο Χατζηνικολάου.
Ήθελα να γράψω για τον Γιώργο Παπανδρέου που όσο και να προσπαθήσει, όσα φραστικά λάθη κι αν ΔΕΝ κάνει, όσο γι αν δεν κομπιάζει, όσο κι αν δείχνει ότι καταλαβαίνει τι λέει, δεν καταφέρνει ούτε πειστικός να γίνει, ούτε να εμπνεύσει, ούτε να κάνει κανέναν να τον φοβηθεί παρά το ότι οι κάθε λογής υποστηρικτές του, κατεβάζοντας τον πήχυ των απαιτήσεών τους, λένε ότι ΔΕΝ ήταν κακός διότι «απέφυγε την όποια επίδειξη λεκτικής δεινότητας», και διότι έμεινε μακριά από «φραστικά λάθη, χρησιμοποιώντας ασφαλή κλισέ στις απαντήσεις». Αλλά στο μεταξύ, σκέφτηκα και ξανασκέφτηκα το επίπεδο στο οποίο έχει φτάσει η «Μαχητική Δημοσιογραφία και Επικοινωνία» και η « Υψηλή Πολιτική Πρώτης Γραμμής» που ασκούνται μέσα από την χρησιμοποίηση χαρακτηρισμών όπως «τσόκαρο» και «λούστρος». Και το χειρότερο; Υπάρχουν «διαμορφωτές της Κοινής Γνώμης» που θεωρούν ότι τα παραπάνω, ο εκδότης της εφημερίδας τα λέει «Γιατί έτσι γουστάρει και γιατί τον αφήνει η Ελληνική πολιτεία και η δικαιοσύνη» αλλά και γιατί «έχουν μάθει να γράφουν "αδερφίστικα" χωρίς τα ονόματα.»
Ήθελα να γράψω για τον Γιώργο Παπανδρέου αλλά το άλλο θέμα με ενδιέφερε πολύ περισσότερο. Δεν το ανέχομαι να διαβάζω σε μια εφημερίδα επιτυχημένη, υψηλής κυκλοφορίας και με πολλούς καλούς δημοσιογράφους τέτοιους χαρακτηρισμούς προς άλλους δημοσιογράφους, όποιος κι αν είναι ο λόγος. Δεν δέχομαι ότι οι χαρακτηρισμοί που αναφέρθηκαν – και που εύκολα μπορεί ο καθένας από τα συμφραζόμενα αλλά και από τη γνώση της υπάρχουσας σύγκρουσης να εννοήσει- αρμόζουν στο Ρουσόπουλο, τη Ζαχαρέα και τον Χατζηνικολάου. Και με πιάνει κατάθλιψη όταν σκέφτομαι ότι αυτοί οι χαρακτηρισμοί και αυτή η επίθεση γίνεται, έτσι όπως γίνεται, από τον Θέμο Αναστασιάδη που για μεγάλο χρονικό διάστημα, μοιραστήκαμε τις διπλανές καρέκλες στο ραδιόφωνο.
Όσο για τον Παπανδρέου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου