Του
Δημήτρη Κωνσταντάρα
Μωρέ για πότε έγιναν τόσο γνώστες του ζητήματος του ντόπινγκ, τόσο ευαισθητοποιημένοι στην υπόθεση των αναβολικών, τόσο κήρυκες του "καθαρού αθλητισμού" ΤΟΣΟΙ πολλοί δημοσιογράφοι; Τόσοι πολλοί εκδότες; Τώρα ανακάλυψαν τη "ντόπα"; Τώρα συνειδητοποίησαν το παγκόσμιο ρεζιλίκι; Τώρα αποφάσισαν να...ξεσπαθώσουν εναντίον του Υψηλού Αθλητισμού και των Διεθνών Διακρίσεων και των Μεταλλίων;
Όταν οι ίδιοι αποθέωναν τους θριαμβευτές, τους νικητές, τους τροπαιούχους, τους μεταλλιούχους, χρόνια τώρα, δεκαετίες ολόκληρες, δεν υπήρχε "πρόβλημα ντόπας"; Όταν "τροφοδοτούσαν" τη νέα γενιά, τους μαθητές, τους φοιτητές, τους γονείς, την κοινωνία ολόκληρη με θριαμβευτικές εκπομπές στην τηλεόραση και τεράστια πρωτοσέλιδα, τη δεκαετία του ΄80, τη δεκαετία του ΄90 και μετά το 2000, κανείς τους δεν είχε ακούσει για αναβολικά; Κανείς τους δεν "ψυλλιαζόταν" τίποτε; Τότε ήταν όλα καλά. Και όταν - έστω και καθυστερημένα- η Βουλή συνιστούσε το 2004 την " Ειδική ad hoc Επιτροπή για την αντιμετώπιση του ντόπινγκ" πόσοι ανέφεραν καν τη σύστασή της; Πόσοι ενδιαφέρθηκαν για τις εργασίες της, τους εξεταζόμενους, τα όσα διαμείβονταν στις ΔΗΜΟΣΙΕΣ συνεδριάσεις της Επιτροπής; Πόσοι ανακοίνωναν τα περί των εργασιών; Πόσοι έμαθαν τι ελέχθη μέσα στην Επιτροπή; Βγήκε πόρισμα; Τι έλεγε; Ποιοί το υπέγραφαν; Τι έγινε το πόρισμα αυτό;
Ουαί υμίν λοιπόν. Και πρωτοσέλιδοι τίτλοι του τύπου "Στο έλεος της ντόπας" δεν συγχωρούνται.
Ζούμε σε μια επιπόλαιη, ανεξέλεγκτη,μη σοβαρή, αδιάφορη κοινωνία που έτσι ΕΜΕΙΣ τη διαμορφώσαμε. Εμείς την καταντήσαμε έτσι. Εμείς της επιτρέψαμε να υποβαθμιστεί και να φτάσει στην κατάντια που είναι σήμερα. Χωρίς σύμβολα. Χωρίς πρότυπα. Χωρίς στόχους.
Οι αξίες σπαταλιώνται, το ήθος φέρνει ντροπή, η εργασία θεωρείται χάσιμο χρόνου και η "Δημοσιότητα των 15 λεπτών" θεωρείται τρόπος δημιουργίας μιας καριέρας.
Στο Έλεος της Ντόπας"! Ευτυχώς που το ανακαλύψαμε το 2008, φαντάζομαι στην προσπάθεια να βρεθεί εντυπωσιακός τίτλος που να "πουλήσει" κάποια ...φυλλαράκια παραπάνω.
Θυμάμαι ακόμα τη δημοσίευση από μια μεγάλη εφημερίδα του τεμαχισμένου πτώματος της βάρβαρα δολοφονημένης Ζωής Φραντζή. Είχε πουλήσει πολλά φύλλα τότε η εφημερίδα. Αλλά κάποια στιγμή η κατακραυγή ήταν τέτοια, που το φύλλο αποσύρθηκε και έγινε τεράστια προσπάθεια να ...ξεχαστεί. Σήμερα, φανταστείτε πόσα φύλλα θα πούλαγε, αν θα αποσυρόταν, πόσες τηλεοράσεις θα έδειχναν "σκαναρισμένο" το πρωτοσέλιδο επί πόσες ώρες, πόσες μέρες.
Στο Έλεος της Ντόπας. Ανακαλύφθηκε η πενικιλίνη. Βρέθηκε η Αμερική. Ανακαλύφθηκε η πυρίτιδα. Τι λέτε βρε αδέρφια;
"Δεν έχουμε κάνει, κανείς μας, τίποτα. Κάποιος πρέπει να πάει φυλακή" δηλώνει ένας από τους υπευθύνους, ο πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ.
Και το νέο νομοσχέδιο είναι ακόμη στο συρτάρι. "Μέχρι να τελειώσει το Πεκίνο", είπε κάποιος.
Το Πεκίνο σχεδόν τέλειωσε. Μόνο που μαζί του, τέλειωσε και ο λεγόμενος Υψηλός Αθλητισμός, των Μεγάλων Κινήτρων. Ευτυχώς, όχι μόνο στην Ελλάδα.
Όταν οι ίδιοι αποθέωναν τους θριαμβευτές, τους νικητές, τους τροπαιούχους, τους μεταλλιούχους, χρόνια τώρα, δεκαετίες ολόκληρες, δεν υπήρχε "πρόβλημα ντόπας"; Όταν "τροφοδοτούσαν" τη νέα γενιά, τους μαθητές, τους φοιτητές, τους γονείς, την κοινωνία ολόκληρη με θριαμβευτικές εκπομπές στην τηλεόραση και τεράστια πρωτοσέλιδα, τη δεκαετία του ΄80, τη δεκαετία του ΄90 και μετά το 2000, κανείς τους δεν είχε ακούσει για αναβολικά; Κανείς τους δεν "ψυλλιαζόταν" τίποτε; Τότε ήταν όλα καλά. Και όταν - έστω και καθυστερημένα- η Βουλή συνιστούσε το 2004 την " Ειδική ad hoc Επιτροπή για την αντιμετώπιση του ντόπινγκ" πόσοι ανέφεραν καν τη σύστασή της; Πόσοι ενδιαφέρθηκαν για τις εργασίες της, τους εξεταζόμενους, τα όσα διαμείβονταν στις ΔΗΜΟΣΙΕΣ συνεδριάσεις της Επιτροπής; Πόσοι ανακοίνωναν τα περί των εργασιών; Πόσοι έμαθαν τι ελέχθη μέσα στην Επιτροπή; Βγήκε πόρισμα; Τι έλεγε; Ποιοί το υπέγραφαν; Τι έγινε το πόρισμα αυτό;
Ουαί υμίν λοιπόν. Και πρωτοσέλιδοι τίτλοι του τύπου "Στο έλεος της ντόπας" δεν συγχωρούνται.
Ζούμε σε μια επιπόλαιη, ανεξέλεγκτη,μη σοβαρή, αδιάφορη κοινωνία που έτσι ΕΜΕΙΣ τη διαμορφώσαμε. Εμείς την καταντήσαμε έτσι. Εμείς της επιτρέψαμε να υποβαθμιστεί και να φτάσει στην κατάντια που είναι σήμερα. Χωρίς σύμβολα. Χωρίς πρότυπα. Χωρίς στόχους.
Οι αξίες σπαταλιώνται, το ήθος φέρνει ντροπή, η εργασία θεωρείται χάσιμο χρόνου και η "Δημοσιότητα των 15 λεπτών" θεωρείται τρόπος δημιουργίας μιας καριέρας.
Στο Έλεος της Ντόπας"! Ευτυχώς που το ανακαλύψαμε το 2008, φαντάζομαι στην προσπάθεια να βρεθεί εντυπωσιακός τίτλος που να "πουλήσει" κάποια ...φυλλαράκια παραπάνω.
Θυμάμαι ακόμα τη δημοσίευση από μια μεγάλη εφημερίδα του τεμαχισμένου πτώματος της βάρβαρα δολοφονημένης Ζωής Φραντζή. Είχε πουλήσει πολλά φύλλα τότε η εφημερίδα. Αλλά κάποια στιγμή η κατακραυγή ήταν τέτοια, που το φύλλο αποσύρθηκε και έγινε τεράστια προσπάθεια να ...ξεχαστεί. Σήμερα, φανταστείτε πόσα φύλλα θα πούλαγε, αν θα αποσυρόταν, πόσες τηλεοράσεις θα έδειχναν "σκαναρισμένο" το πρωτοσέλιδο επί πόσες ώρες, πόσες μέρες.
Στο Έλεος της Ντόπας. Ανακαλύφθηκε η πενικιλίνη. Βρέθηκε η Αμερική. Ανακαλύφθηκε η πυρίτιδα. Τι λέτε βρε αδέρφια;
"Δεν έχουμε κάνει, κανείς μας, τίποτα. Κάποιος πρέπει να πάει φυλακή" δηλώνει ένας από τους υπευθύνους, ο πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ.
Και το νέο νομοσχέδιο είναι ακόμη στο συρτάρι. "Μέχρι να τελειώσει το Πεκίνο", είπε κάποιος.
Το Πεκίνο σχεδόν τέλειωσε. Μόνο που μαζί του, τέλειωσε και ο λεγόμενος Υψηλός Αθλητισμός, των Μεγάλων Κινήτρων. Ευτυχώς, όχι μόνο στην Ελλάδα.
*** Δημοσίευση στην εφημερίδα "Score".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου